چهار سال پیش در چنین شبی

چهار سال پیش در چنین شبی به احتمال زیاد داشتیم با فراز در غارم در مشهد تو سرمون می زدیم تا ماکت استادی یک به پونصد مجتمع مسکونی رو در بیاریم و احتمالا امتحانهای عمومی شروع شده بود. یادمه اینقدر کار سرم ریخته بود که فرصت فکر کردن فرای اون ترم و پروژه ها و امتحاناتش اصلا بدست نمی آمد. غار سرد بود و شفاژ ها خراب. فقط آب گرم داشتم برای حمام - اونم نه همیشه- هوا هم خیلی سرد بود. یادمه با فراز چایی می ریختیم اما نمی خوردیم. پتو رو مینداختیم رو خودمون و کامپیوتر! با چایی ها می رفتیم اون زیر رو پلانها بحث می کردیم. سرِ در آوردنه یک به پونصد یادمه شیفتی کار میکردیم. کلا یه اتاق با بخاری برقی گرم بود. من میشستم تو هال پیچیده در لحاف با تیکه های مقوا کارتن - واحدهای مجتمع - ور می رفتم یه چیزهایی می ساختم. فراز می خوابید. صبح من می رفتم می خوابیدم، فراز می نشست تو هال و با ماکت ور می رفت. ترم سنگینی بود. بیست واحد داشتم از جمله طرح 5 و طرح فنی با هم. اون ترم یکی از با برنامه ترین ترمهای دوران کارشناسیم بود اندِ برنامه ریزی و این چیزا بودم و همه عمومی ها با نمره قابل قبول پاس شد و از نتیجه طرح و فنی هم راضی بودم. یادمه اون روزها دنیا برام روزی که فنی را -آخرین تحویلم_- تموم می کردم به پایان می رسید. بعدش خلا بود. آخرش این بود که برم تهران. تو تصورم حتی هنوز ارشد هم جایی نداشت! 4 سال پیش... و در این 4 سال چه ها که نگذشت!
تهران - پاریس - آمستردام - برلین - وین - رم - مارسی - باسلونا - بیروت - طرابلس- صیدا - صور- بعلبک - دمشق- پالمیرا - حلب - آنتالیا - افسوس - ازمیر- استانبول - نیویورک - شیکاگو - واشینگتن - ریچموند - شارلوت - آتلانتا - سن خوان - پونسه

چهار سال پیش اگر پیرمردی با عینک ریبن با هاله ای از نور و اورکت بر من ظاهر می شد و می گفت که در 4 سال آینده به این شهرها سفر میکنم من به او چه می گفتم ... اگر آن پیرمرد امشب ظاهر شود وعده کجاها را به من خواهد داد؟ من چه جوابی بدهم! باور کنم یا ... امروز دنیا برایم در انتهای این ترم در اوایل خرداد 88 به پایان می رسد بعد از آن خلا هست، بعد از آن تنها یک چیز می ماند ... رویا و بازهم رویا