پدیده های شبانه

بچه که بودم، احساس می کردم شبها عاقل تر می شوم. این را فکر کنم در گرمای یک شب تابستانی اواخر دهه شصت در خانه مان در گرگان فهمیدم. تنهایی جلو تلویزیون نشسته بودم و فکر می کردم! قدم ان قدر نبود که پایم از مبل به زمین برسد. دقیقا هم همین را گقتم! "من شبها عاقل می شوم!" البته تعریفم از عاقل شدن در آن زمان این بود که یعنی به فکر فرو می روم! تا امروز این اتفاق هر شب می افتد و برای من شب زمانیست برای فکر کردن و نه خوابیدن!

به دو نکته درباره این پدیده شبانه فکر کرده ام. اول اینکه چرا؟ دوم اینکه حالا خب که چی؟

در مورد چرا ، همین قدر می توانم بگویم که احتمالا تغییرات هورمونی و عصبی در اثر خستگی سبب تحریک بخشهایی از مغز می شوند و در نتیجه آن تفکر عمیق تر و احساسات پر رنگ تر می شوند. درباره منظورم از عمیق شدن تفکر می توانم بگویم که بیشتر مقصودم افزایش توانایی مغز برای ایجاد ارتباط میان وقایع، آدمها و چیزهای دیگرست! ارتباطات جدید منتج به نتایج جالب جدیدی از تفسیر دوباره مجموعه اتفاقاتی می شود که در گذشته تجربه کرده ایم. در مورد احساسات هم همین موضوع صادق است. در نتیجه محصولات فکری و احساسی شبانه به طور اغراق شده ای عمیق تر و پر تنش تر از نمونه های روزانه هستند! به مانند اینکه در طول روز فیلتری بر روی احساسات و افکار قرار دارد و در شب با کنار رفتن این فیلتر، افکار فرصت طغیان و احساسات امکان فوران پیدا می کنند.

خب حالا با این احساسات در حال جوشش و یا اکتشافات منطقی شبانه باید چه کرد؟

نویسنده به دلیل کم حوصلگی ادامه این متن را هیچگاه ننوشت!

یک ثانیه به احترام نوشته هایی که بدلیل بی حوصلگی نویسندگانشان هیچگاه تمام نشدند سکوت می کنیم.